Highlight na highlight, tempel na tempel

Heee,

In onze vorige blog waren we geeindigd in Vientiane, waar we de tweede dag het Buddha Park hebben bezocht. Dit was een nogal surrealistisch park waarin vele reusachtige beelden stonden. Later op de middag zijn we beide een Lao massage ondergaan, we zijn er nog niet over uit of we de massage goed vonden of niet.

De dag erop vertrokken we naar Vang Vieng, een stadje dat is omringd door mooie natuur maar vooral fungeert als een plek voor backpackers om de hele dag Friends te kijken in de restaurants en in een binnenband de rivier af te drijven en zich tegelijkertijd zat te zuipen.
De eerste dag in Vang Vieng hebben we een scooter gehuurd en zijn we verschillende grotten gaan bezoeken. Na een zoektocht kwamen we aan bij de eerste grot. Hier liepen we als enige rond met onze flashlights, die de kristalformaties in de rotsen goed zichtbaar maakte. Het was best een toffe ervaring om zelf de grot te ontdekken en erin te verdwalen. De tweede grot was weer heel wat anders. Deze grot stond half onderwater, waardoor je je drijvend in een binnenband voort moest trekken aan een touw. Het mannetje waarvan we eerst dachten dat het een gids was die erbij hoorde, bleek later geld te willen en was verontwaardigd door het bedrag dat wij hem gaven. Het plan was om nog drie andere grotten te bezoeken, maar we kwamen uiteindelijk uit bij de laatste. Dit was echter meer een alkoof met een Buddha beeld erin. 's Avonds gingen we in een barretje nog wat drinken, waar we dachten binnen een uur wel weer weg te zijn, maar uiteindelijk werd het een hele lange leuke avond.
De dag daarop besloten we ons onder te dompelen in de 'tube-cultuur'. Aan het begin dachten we wederom dat het heel saai zou worden, maar uiteindelijk best vermaakt. Alleen waren we net als vele anderen veel te laat begonnen aan de terugweg, waardoor het uiteindelijk pikkedonker was en we geen idee hadden hoe lang we nog moesten. De tuk-tukdriver aan de kant van de rivier was uiteindelijk de reddende engel die ons terug bracht naar de stad.
Op onze laatste dag in Vang Vieng gingen we op de fiest naar de Blue Lagoon. Er was ons al verteld dat de weg heel slecht was, maar wij als echte Hollanders dachten dat we dit op gewone fietsjes wel zouden kunnen, plus het was maar 7 km. Het viel uiteindelijk toch een beetje tegen, maar we hebben het gered! Bij de Blue Lagoon zijn we eerst de enorme grot in gegaan, die je weer zelf mocht ontdekken met je flashlight. Daarna ontspannen bij het koude, heldere water. Maar ook ons adrenaline level heeft de benodigde hoogtes gehaald, doordat we vanaf een 6 meter hoge boomtak zijn gesprongen. Op de terugweg kwamen we meerdere kinderen tegen die vrolijk naar ons toe rende omdat ze op de foto wilden, maar daar bleken ze dan wel geld voor te willen. Gedurende de drie dagen hebben we uiteindelijk stiekem ook meer uurtjes Friends gekeken dan gepland.

Onze laatste stop in Laos was Luang Prabang, een stadje met veel Franse invloeden dat af en toe vergeleken wordt met Hoi An. De eerste dag zijn we rondgelopen langs de vele mooie tempels waar Luang Prabang om bekend staat en het Royal Palace. Dit alles was makkelijk in een dag te doen want Luang Prabang lijkt meer op een dorp dan een stad. De rest van de middag probeerden we een planning te maken voor de komende dagen, dit ging niet echt van een leie dakje. We twijfelden heel erg of we in Luang Prabang of in de noordelijkere streken een trekking wilden doen. Daarnaast wilden we eigenlijk ook nog een dag wat met olifanten gaan doen. Uiteindelijk besloten een tweedaagse trekking in Luang Prabang te doen en de dag daarop een Mahout-training met olifanten te doen. De volgende ochtend zijn we voor dag en dauw opgestaan om een speciale traditie in Luang Prabang bij te wonen. Elke ochtend bij zonsopgang gaan alle honderden monniken langs de straten om hun eten van die dag op te gaan halen. Het straalde iets heel authentieks en warms uit, al waren er wel wat opdringerige toeristen die weinig respect toonden. De rest van de dag was het tijd voor wat rust, waarin Malou de foto's van Laos en Cambodja uit zou zoeken, we alvast een hostel boekte voor Chang Mai. Uiteindelijk was dit niet echt een rustdag, het foto's uitzoeken duurde best wel lang, plus het internet was echt om te huilen dus uploaden duurde uren. Daarbij crashte de computer ook nog halverwege en moesten we het uiteindelijk ergens anders doen. Toch nog wat tijd gevonden om naar een museumpje te gaan over alle verschillende stammen die nog in de omgeving wonen.
De ochtend van de trekking! Samen met een Zwitsers meisje, een Engels gezinnetje bestaande uit moeder en twee dochters en twee guides werden we gedropt in een klein dorpje. Vanaf hier begon onze trekking. Het eerste deel van de trekking bestond vooral uit een aantal zware klims de berg op, daarbij scheen de zon volop en waren de paden niet heel begaanbaar. Iedereen was best kapot toen we aankwamen op de plek van de lunch. Gelukkig konden we nu even uitrusten en genieten van de heerlijke picknick die werd geserveerd uit bananenbladeren. Hierna liepen we de jungle in waarna we aankwamen in het dorp waar we zouden overnachten. Het was een zware tocht maar de uitzichten waren het zeker waard geweest. Laat in de middag kregen we nog een rondleiding door twee dorpjes van twee verschillende ethnische groepen, de Khmu en Hmong. Ze leefde hier nog heel primitief en tradities stonden hoog in het vaandel. Wij sliepen in een van de dorpjes in een bamboo huisje, waar niet veel meer was dan matjes op de grond. De douche bestond uit een bak met water waar mannen en vrouwen emmers water over zich heen gooiden. De vrouwen moesten hierbij gekleed zijn in een sarong. Na het avondeten nog met de kindjes uit het dorp gespeeld en lang blijven kletsen met de Zwitserse. De volgende ochtend een vroeg ontbijt met wederom sticky rijst, waarna we verder gingen met onze trekking. De trekking was vandaag minder zwaar en na vier uur kwamen we aan bovenaan een waterval. Na naar beneden te zijn geklommen hadden we een prachtig zicht op de grote turquoise waterval. Ennnnn, we konden dan eindelijk het (te) koude water induiken. Na wat te hebben gerelaxed, geluncht en naar een berenopvangcentrum te zijn geweest, vertrokken we met een busje naar Luang Prabang. We hebben een ijsje gegeten met de Zwitserse en wat uitgerust.
De olifantendag! Met een groepje van zes hadden we een heel programma vol met olifanten. Na door het park te zijn rondgeleid begonnen met de mahout cursus. Dit hield in dat je commando's leerde en wist hoe je om moest gaan met de olifant. We mochten door zelf commando's te geven de olifanten (proberen) te beklimmen en berijden/besturen. Daarna gingen we naar een babyolifantje. Dit was te schattig voor woorden. Het olifantje was heel speels en trok Malou bijna omver met zijn slurf. Het olifantrijden was het volgende op het programma. Eerst zaten we beide achterop, maar toen we het water inliepen mocht eerst Malou en daarna Stefan voorop de nek zitten. Na het werk was het tijd voor een beloning voor de olifanten. Het moment dat je bananen in je hand had was je niet meer veilig voor de slurf. Nu zelf onze maag vullen, en door naar het leukste onderdeel van het programma, badderen met de olifanten! Allemaal op onze eigen olifant gingen we het water in. Vooral de olifant van Stefan was erg speels en bleef op commando van de mahout met zijn slurf op het water slaan. Hierna vertrokken de olifanten de jungle in en konden wij nog even een duik nemen in het zwembad. Deze dag was zeker een grote highlight.
's Avonds vertrokken we naar Chiang Mai (Thailand). Toen wij wilden boeken zaten alle directe bussen helaas al vol waardoor wij een bus hadden naar de grens en het daar maar weer uit moesten zoeken. Buiten onze verwachting hadden we een slaapbus met hele fancy verlichting. Bij de grens kwamen we een Amerikaans meisje tegen dat in Thailand werkte. Na achtereenvolgens een tuk-tuk, bus, tuk-tuk en bus te hebben gehad kwamen aan in het chaotische Chiang Mai. De straten stonden namelijk vol met mensen die een watergevecht aan het houden waren. De dag erop zou namelijk het Thais nieuwjaar (Songkran) beginnen, wat dit vooral inhoud is dat er drie dagen lang een enorm watergevecht in de hele stad is. Je bent letterlijk nergens veilig. Toch gingen wij vol goede moed op zoek naar ons hostel. Binnen enkele minuten waren we echter doorweekt en bleken we totaal de verkeerde kant op te zijn gelopen. We hebben uiteindelijk maar een tuk-tuk naar ons hostel genomen, vooral omdat we bang waren dat anders onze spullen allemaal zeiknat zouden zijn.
Gedurende de drie dagen in Chiang Mai hebben we de straten onveilig gemaakt met onze supersoakers. Jammer genoeg waren de meeste Thaise mensen zwaarder bewapend en hadden ze ijswater. Vooral een gedeelte waar alle lokale jongeren langs een kanaal stonden was erg gevaarlijk voor ons. Om de twee meter werden er zeker tien emmers water hard tegen je aangegooid. Terugschieten met je supersoaker maakte weinig indruk. Op andere plekken stonden ook veel mensen langs de weg terwijl op de weg trucks vol met mensen reden die je ook nat gooide. De meeste mensen willen graag zo langzaam mogelijk een grote emmer ijswater over je heen gieten. Af en toe kwam er echter ook nog wel iemand naar je toe die voorzichtig wat water over je heen schonk en je een gelukkig nieuwjaar wenste. Anderen veegde juist een soort wit poeder in je gezicht, wat voortkomt uit dat mensen graag zo'n wit mogelijke huid willen hebben. Op sommige plekken in de stad stonden grote podia waar bijvoorbeeld dansshows werden gehouden en iedereen vrolijk aan het feesten was. Het leukste aan dit festival was dat letterlijk iedereen mee deed aan het festival, van opstandige tiener tot je bejaarde grootmoeder. Iedereen liep er met een grote lach op het gezicht rond en nergens waren er opstandjes.
Naast dit grote waterfeest, hebben we ook nog tijd gevonden om een ochtend de stad te gaan bezichtigen. Redelijk droog hebben we een paar tempels kunnen bezoeken, waar op dat moment ook ceremonies en markten waren voor het nieuwjaar.

Na het waterfestival gingen we door naar Pai, een klein stadje helemaal in het noorden van Thailand. Hier zijn we weer wat bijgekomen van de drukke week. De drukte had namelijk wel wat invloed op onze gezondheid gehad.
Al was de eerste dag in Pai uiteindelijk nog best wel zwaar. We wilden een route van 14 km fietsen met verschillende stops. De heenweg was sommige stukken erg stijl omhoog waardoor we soms over moesten gaan op lopen. Het weer werkte ook niet echt mee, was het 's ochtends nog snikheet, 's middags heeft het meerdere keren geregend. De eerste twee stops waren niet erg indrukwekkende tempels. Daarna volgde een Chinees dorpje, wat er een beetje uitzag als de Efteling, het had zelfs een Chinese muur! Vervolgens moesten we een hele stijle berg op voor een viewpoint, waar we Chinese thee en snacks in bananenbladeren kregen. De laatste stop was een waterval, maar leek meer op een kabbelend stroompje. De omgeving was hier daarentegen wel heel mooi. De terugweg was alleen maar berg af en ging vijf keer zo snel.
De tweede dag in Pai huurde we een scooter en maakte we een loop van 17 km. Na twee stops bij tempels kwamen we aan bij een raar cafe achtige winkel waar alles om aardbeien draaiden. Het had iets weg van Alice in Wonderland en de Chinezen konden hier hun lol niet op met alle fotoshoots die ze hier konden houden. Daarna doorgereden naar Pai Canyon, een kleine maar mooie canyon. Hierna kwamen we aan bij de welverdiende hotsprings. Een kleine rivier die bovenin 80 graden celsius was en verderop afkoelde naar temperaturen van ongeveer 30 graden. Erg lang hielden we het niet uit in de baden maar we hebben hier toch best lang doorgebracht. Na onderweg nog wat olifanten te hebben gevoerd kwamen we aan bij de laatste stop, Temple on the Hill. Hier draaide het vooral om een enorme witte buddha op de top van de berg. Na een kleine klim had je vanaf hier een mooi uitzicht over het hele gebied. 's Avonds hebben we op de avond markt meerdere snacks uitgeprobeerd als avondeten en hebben we een massage genomen , die deze keer wel erg goed was.
De volgende ochtend zijn we naar een openbaar zwembad gegaan waar Stefan alles behalve zijn mobiel uit zijn zakken had gehaald, en vervolgens het water in sprong. Na drie dagen was de conclusie: mobiel overleden. 's Middags vertrokken we naar Chiang Mai van waar we een nachtbus hadden naar Bangkok. De nachtbus was jammer genoeg de slechtste die we ooit gehad hebben. Het waren meer ligstoelen dan slaapstoelen en er waren geen gordijnen, waardoor er van slapen weinig sprake was. Om zeven uur 's ochtends kwamen we aan in Bangkok en zijn we nog even in bed gekropen.

's Middags zijn we eerst naar het Nationaal Museum van Thailand gegaan, waar we dood werden gegooid met alle tientalle koningen die allemaal wel iets heel bijzonders hadden gedaan. Een van deze koningen had bijvoorbeeld de stad 'Krungthep Mahanakhon Bowonrattanakosin Mahinthrayutthaya Mahadilokphop Noppharat Ratchathaniburirom Udomratchaniwet Mahasathan Amonphiman Awatansathit Sakkathattiya Witsanukamprasit' opgericht, later ook wel Bangkok genoemd. Hierna gingen we nog naar een ander museum waar op een interactieve manier in werd gespeeld op de vraag "Wie zijn de Thai", waarbij helemaal terug werd gegaan naar de steentijd.
Suprise! Suprise! We gaan naar Myanmar. Hiervoor moet echter wel een visum aan worden gevraagd. Het plan was om precies om negen uur 's ochtends bij de ambassade te zijn om dit te regelen, maar dit liep wat anders. De tuk-tuk drivers wilden er ons echter niet heen brengen omdat ze het te ver vonden, maar boden ons aan naar de Thaise Tourist Information te brengen waar het ook zou kunnen. Een beetje sceptisch gingen we maar kijken. Het kon hier inderdaad, maar de prijs was volgens ons drie keer zo hoog dan bij de ambassade maar volgens de vrouw die ons hielp zou het hier veel sneller gaan. Toen wij zeiden dat we andere informatie hadden gelezen werd ze meteen boos en wilden ze ons niet meer helpen. Dus toch maar op naar de ambassade. Een tuk-tuk driver had ons nog wel het goede advies gegeven om met de boot te gaan. Naar eerst bij een gesloten pier te hebben staan wachten uiteindelijk toch bij een open pier terecht gekomen. Na drie kwartier liepen we een overvolle ambassade binnen, maar is het ons gelukt om voor sluitingstijd ons visum aan te vragen! Nu we toch al een bootticket hadden besloten we een tempel aan de andere kant van de rivier te gaan bezichtigen. Het was een enorme en schitterende tempel, al waren de trappen omhoog wel heel erg steil. Hierna gingen we nog naar Wat Pho, de oudste tempel van Bangkok. In een van de tempelgebouwen was een enorme liggende buddha, een van de grootste buddha beelden die wij gezien hebben. Wederom was de rest van het tempelcomplex indrukwekkend. 's Avonds hebben we onze vliegtickets naar Yangon, Myanmar gekocht, jippie! 25 april vliegen we naar dit mysterieuze land.
De ochtend daarop bezochten we de Royal Palace en de Royal temple. Na toch al wel heel wat goud en glitterwerk te hebben gezien, sloeg dit toch echt alles, maar het had toch echt wel wat moois. In de tempel stond het meest heilige buddhabeeldje van Thailand, namelijk een 75 cm hoog jade beeldje. Het Royal Palace straalde in vergelijk met de paleizen in Laos en Cambodja nog meer rijkdom en klasse uit, en had meer Westerse invloeden. Omdat Stefan zich niet zo goed voelde en slecht had geslapen zijn we hierna terug gegaan naar het hotel om nog wat te rusten. Later op de middag is Stefan de visa op gaan halen en is een onderwatercamera en nieuwe telefoon gaan kopen. Malou heeft wat over de marktjes gestruind en heeft wat dingen uitgezocht over Ayutthuya en Myanmar.
Vandaag hebben we een dagtripje gedaan naar Ayutthuya, de oude koninklijke hoofdstad. Toen we op het treinstation aankwamen schalde uit het niets het volkslied uit de speakers, waarbij iedereen opstond en verstarde. Een halve minuut later ging het normale leven weer door. In Ayutthuya huurde we een fiets en zijn we langs tempels en ruines gegaan. Verwend als we al zijn viel het allemaal een beetje tegen en waren we eigenlijk al redelijk snel klaar. Waar de heenreis met de trein nog voorspoedig ging, ging het op de terugweg wat minder. De trein heeft hier namelijk blijkbaar geen voorrang op auto's, waardoor we meerdere keren 10 minuten stil stonden.
Morgen nog een dagje tempels bezichtigen en shoppen, voordat we de dag daarna naar Myanmar vertrekken. Jullie horen daarna hopelijk weer van ons.

Luchtkusjes en zoenpost,

Loutje en Stefaanbanaan