Bloed, zweet en watervallen

Sabaidy!

We hebben ze gespot hoor, de zoetwaterdolfijnen! Samen met Marie, Aurelie en een ietwat vreemde Nederlander hebben we een uur rondgedobberd op de Mekong. Terwijl we met onze voeten in het water hingen, zag je best vaak de dolfijnen boven water komen en hoorde je de schattige geluidjes. Hierna hebben we samen met Marie en Aurelie de tuktuk driver gesmeekt om ons verder te brengen naar wat rapids waar we konden zwemmen. Met onze kleren nog aan zijn we het water ingedoken en werden we belaagd door een groep jongetjes. Hier hebben we een tijd mee gespeeld en gestoeid in het water. 's Avonds zijn we met z'n vieren wat gaan eten, waarna Stefan en Marie besloten nog een nachtelijke duik te nemen in de rivier. Dit werd niet op prijs gesteld, wat werd duidelijk gemaakt door een groot spotlicht. Op de weg terug naar ons guesthouse hoorde we voor de zoveelste keer een bruiloft. Gedurende onze reis in Cambodja hebben we elke dag minstens een bruiloft gezien, dus we besloten dat het wel eens tijd werd om er een te bezoeken. De bruiloft was al een beetje uitgestorven, er was alleen nog een groep dronken mannen. Ze trokken ons meteen naar de dansvloer, waar we gezellig met z'n allen om de tafel heen hebben gedanst terwijl het bandje op de achtergrond heerlijk vals verschrikkelijke Cambodiaanse muziek aan het spelen was. Na een klein half uurtje hadden we het wel weer gezien en kon Malou de man ontvluchten die haar 'verplichtte' bier te drinken.

De volgende ochtend vertrokken we met een minivan voor 10 man naar Banlung. Echter, toen we de bus in wilden stappen zaten er al 18 lokals in. Daarbij deed de airco het niet, hielden de lokals stug de ramen dicht, lag de grond vol met geheimzinnige zakken en werd er hele luide Cambodiaanse karaoke afgespeeld op een televisiescherm. Je kan je voorstellen dat dit onze beste rit ooit was. Gelukkig ging de rit voor Cambodiaanse begrippen redelijk snel. Een paar uur later kwamen Marie en Aurelie ook aan en hebben we met z'n vieren een beetje rondgehangen.
De eerste dag in Banlung zijn we met z'n allen naar een vulkanisch meer gefietst. Hier hebben we de hele dag een beetje gechilled, gezwommen en als apen in een boom gehangen. Later in de middag voegde een Israelier, Amit, zich bij ons, waarmee Stefan en Aurelie later op de middag nog mee zijn gaan volleyballen. Dat was echter de bedoeling, alleen waren de lokals semi-professioneel en speelden voor geld, dus hielden we het maar voor gezien. 's Nachts hadden we wel zin in een feestje, maar Banlung is hier niet de uitgekozen plek voor. Gelukkig bleek er 1 nachtclub te zijn, waar we liftend met Amit en Aurelie heen zijn gegaan. Een omschrijving van de club: Een sfeervolle ruimte met heel uitbundig dansende Cambodiaanse jeugd, totdat de muziek omslaat naar schuifelmuziek en de dansvloer het daarop volgende halfuur leeg is.
De dag daarop was het plan om naar twee verschillende watervallen te gaan. Marie wilde graag met de scooter en Stefan sprong bij haar achterop. Marie's scootervaardigheden waren alleen niet geweldig en de zandweg bleek dan ook te moeilijk voor haar. Dit resulteerde in een valpartij, waardoor Marie's been half open lag. Stefan besloot hierna het stuur maar over te nemen. Aurelie en Malou besloten met de fiets te gaan en hadden ook best wel moeite met de slechte weg. De douche van de waterval was voor ons allemaal dan ook een verademing. Na hier een uurtje geslapen, gelezen en geschetst te hebben vertrokken we naar de tweede waterval. De weg hier naartoe was voor Aurelie en Malou best wel zwaar, alles was op zandweggetjes, berg op en in de volle zon. De kinderen uit de dorpjes die stukken met ons mee fietsten maakte het gelukkig wat vermakelijker. Bij de waterval weer gezwommen voordat we naar huis vertrokken. Marie probeerde de eerste honderd meter weer te rijden, maar dit ging zo slecht dat Stefan het maar weer overnam.
Het plan was eigenlijk om te gaan trekken rond Banlung, maar de prijs leek het ons niet waard. Hierdoor hadden we nog een extra dag in Banlung zelf. We hebben wat over de markt gestruind en zijn met Marie nog een keer naar het vulkanische meer gegaan. 's Avonds op verzoek van Marie nog een keer meegegaan naar de club, want zij was hier nog niet geweest. De hele avond werden onze drankjes betaald door een iets te opdringerig meisje.

Op naar Laos, wiehoe. Na een toch wel moeilijk afscheid van Marie, werden we weer in een minibusje gepropt waar zelfs de chauffeur dit keer zijn stoel moest delen. Bij de grens moesten we extra betalen voor ons visa omdat het weekend was, hoeveel hiervan klopt zijn we nog steeds niet over uit. 's Avonds kwamen we aan op Don Det, een van de 4000 islands.
De eerste dag zijn we te voet het eiland gaan verkennen. Het eiland lijkt in het eerste opzicht heel toeristisch, maar na vijf minuten wandelen zit je alweer tussen de houten hutjes en badderende buffels en lokals. Via een brug zijn we naar een ander eiland gelopen waar we in de volle zon in the middle of nowhere naar de zoveelste waterval zijn gegaan. Deze waterval was meer een cascade en hij was veel ruiger. Na hier bij een resort een smoothie te hebben gedronken, mochten we het hele eind weer terug. 's Avonds van de sunset genoten met een wodka smoothie, die verrassend lekker was!
Onze tweede dag was ook heel sportief. We gingen namelijk de 'full day kayaking experience' doen. Na tijdens het ontbijt de groep te hebben ontmoet vertrokken we in onze kayakjes. Na een uurtje tussen de vele eilandjes te hebben gepeddeld, kwamen we bij een eiland aan waar we wéér een waterval hebben gezien. Vervolgens liepen we verder naar de plek waar we zouden gaan barbecuen. Onderweg probeerde de gids meerdere keren hagedissen voor de barbecue te vangen, toen dit niet lukte besloot hij het met een steen te proberen. Met één worp gooide hij al een gat in het hoofd van een hagedis en was hij makkelijk te pakken. Helaas mocht hij niet op de barbecue. Na te hebben gebarbecued en te hebben gezwommen in een natuurlijke wildwaterbaan te hebben gezwommen, klommen we de kayak weer in. En ja mensen, we hebben ze weer gespot! De zoetwaterdolfijnen! Deze keer op tien meter afstand van onze kayak. Na een paar uur gekayaked te hebben werden we naar de grootste waterval van Zuid-Oost Azie gebracht. De grote hoeveelheid water maakte het indrukwekkend, hij was alleen niet hoog. Bij terugkomst zijn we met z'n allen een biertje gaan drinken en werd Malou ondertussen iets te vriendelijk benaderd door de lokale downie. 's Avonds zijn we nog wat gaan eten met een deel van de groep, bestaande uit een Italiaanse, Gloria, en vier Walloniers, Thibault, Felix, Adriaan en Antoine. Daarna nog buckets gaan drinken in de hippiebar, maar helaas sloot alles om 12 uur, net als in heel Laos. Daarna ging het feestje verder op het strand.
De laatste dag niet veel meer gedaan dan geslapen en gezwommen. Stefan heeft daarbij samen met de Walloniers een potje gevoetbald tegen de lokals, en jawel het ging weer om geld. 's Avonds nog wat gedronken met z'n allen.

De volgende ochtend vertrokken we naar Pakse. Vanuit hier wilden we een dagje naar het Bolaven Plateau, bekend om zijn koffieplantages, watervallen en minorities. De tours vonden we te duur, maar in ons hotel werd verteld dat je er ook makkelijk met de bus kon komen. De volgende ochtend bleek echter dat je er dan misschien wel heen kon met de bus, je zou dan echter niet meer terug kunnen. Na een spoeddebat besloten we maar naar Tha Kaeck te gaan. De lokale bus was beter dan alle tourbussen in Cambodja. De voedselvergiftiging van Stefan zorgde er echter voor dat de busreis niet de beste was.

In Tha Keack wilden we naar de Blue Lagoon. Een Westerse lokal beweerde ons dat wij dat op een motorbike toch echt niet zouden kunnen, maar we besloten toch een poging te wagen. Het grootste deel van de weg was erg makkelijk, alleen 1 kilometer was nogal onbegaanbaar. Gelukkig werd Malou door een auto meegenomen, waardoor het voor Stefan uiteindelijk ook best te doen was. De Lagoon was prachtig. Hij was fel blauw, je kon alle vissen zien zwemmen en je werd omringd door vlinders. Daarnaast was het koude water heerlijk om in te zwemmen. Op de terugweg belandden we in een stortbui. Gelukkig konden we schuilen bij een straattentje. De terrassen liepen binnen een paar minuten vol en op een gegeven moment begonnen zelfs de huizen onder te lopen.

De volgende dag weer verder gegaan richting Ban Na Hin. Diezelfde dag zijn we nog naar de Konglor Cave gegaan. Hier gingen we met koplamp op ons hoofd met een bootje door de 7 km lange grot. Het bootje werd bestuurd door een jongetje die eigenlijk nog naar school zou moeten gaan en een man die eigenlijk al met pensioen zou moeten zijn. Het water in de grot was erg laag, waardoor je soms de boot met z'n vieren voort moest duwen. En zoals alles wat met water te maken heeft, hebben we daarna, in het wederom hele heldere water, gezwommen.

Gisteren zijn we aangekomen in Vientiane, de hoofdstad van Laos. Het is een klein stad waar vrij weinig te beleven is. Vandaag hebben we fietsen gehuurd en zijn we de 'highlights' van de stad gaan bezoeken. De vele tempels hier zijn echter wel heel mooi. De monniken, zowel hier als Cambodja, hebben wel een hele andere levensstijl dan verwacht. In plaats van dat ze 's ochtends langs de deuren gaan om hun eten te verzamelen halen ze geld op, waarmee ze vervolgens hun eigen Iphones en tablets kopen. Daarnaast hangen ze vooral op straat of gaan ze zwemmen.

We zijn van plan nog ongeveer tien dagen in Laos te blijven en verder naar het noorden te trekken, voordat we Thailand in gaan.

Dag dropjes, schattiepoepies en kneutels.
Kusjes